Jeszcze sto lat temu te ładne, różowoszare ptaki powszechnie występowały w Azji i były niemal nieznane w Europie. W zachodniej części Europy pojawiły się na początku XX wieku, a dziś występują powszechnie w ogrodach, i na polach całej Europy. Jeśli jakać para postanowi zamieszkać w Twoim ogrodzie, najprawdopodobnie zostanie już w nim przez cały rok. Zazwyczaj zobaczysz oba ptaki razem. Wydaje się, że przebywanie ze sobą sprawia im przyjemność, bo nie rozstają się nawet na czas karmienia. Żywią się na ziemi, przeczesując trawniki i klomby w poszukiwaniu ziaren, trawy i drobnych owadów. Sierpówki siadają wysoko na gałęziach i dachach domów, nawołując się charakterystycznym gruchaniem. Ten dźwięk to sygnał dla innych sierpówek, że w pobliżu przebywa już inna para ptaków. W okresie godów latają blisko siebie, wznosząc się i opadając w tym samym rytmie. Kiedy budują gniazdo, samiec przynosi gałązki i źdźbła traw, a samica układa je i mości z nich mieszkanie.
Łagodne, powtarzające się gruchanie sierpówek działa kojąco i inne pary gołębi odpowiadają na nie tym samym dźwiękiem. Dla intruzów kednak stanowi ono ostrzeżenie. Jeśli usiądą na zajętym terytorium, zostaną zaatakowani i podziobani.
Para ptaków wspólnie pracuje przy budowie gniazda. Samiec dostarcza materiały budowlane, a samica siedzi i przesuwa je na właściwe miejsce. Ukończone gniazdo to jednak zaledwie stos kilku gałązek, które
Para ptaków
chronią dwa białe jaja przed wypadnięciem. Wysiadowanie trwa 2 tygodnie i ajmują się nim oboje rodzice.
Pisklęta karmione są przez oboje rodziców. Najpierw dają im "gołębie mleko", później ziarna i rośliny. Pisklęta po wykluciu są ślepe i nieopierzone, ale rosną dość szybko. Po upływie około trzech tygodni są już gotowe do pierwszego, eksperymentalnego lotu.
Sierpówki to spokojne i mało wymagające ptaki, które bardzo szybko przyzwyczajają się do towarzystwa ludzi. Łatwo się oswajają, zwłaszcza jeśli zimą, w porze kiedy trudno o pokarm, dokarmiasz je chlebem i ziarnem.
Opuszczając gniazdo, opierzone pisklęta podążają za rodzicami jeszcze przez tydzień. Rodzice wciąż je karmią, ale jednocześnie pokazują jak i gdzie należy szukać pokarmu. W końce młode odchodzą, a jeśli nie chcą tego zrobić, rodzice sami je przepędzają.
